အတိတ္ၿမိဳ႔ရိုးမွ ထြက္ခြာခ်ိန္....

ေစ႔စပ္ေၾကာင္းလမ္းၿခင္း

"ေမသက္ပိုင္"

ဖိတ္စာေပၚမွ ကြ်န္မနာမည္ ကို ဖတ္ရင္း သူ႔နႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ကြ်န္မ အတြက္ သူ႔ခံစားခ်က္ တစိတ္တပိုင္းေလာက္ေတာင္ မလိုအပ္ေတာ႔ပါဘူးေလ ဟုသာ ေတြးရင္း ကြ်န္မ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ႔သည္။ တကယ္ေတာ႔ ဟန္ေဆာင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ နာက်င္စရာ ေကာင္းမွန္း သူသိသင္႔သည္။ သို႔ေပမယ္႔ သူ႔ရဲ ႔ ေၾကကြဲၿခင္းက ကြ်န္မ မဟုတ္ေသာ ဘယ္မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္မဆို ၿဖစ္နိုင္သည္သာ။ ဒီဟန္ေဆာင္မႈ႔ေလာက္က သူ႔အတြက္ ထမင္းစား ေရေသာက္ၿဖစ္ေနလိမ္႔မည္။ စူးနစ္သြားေသာ ခံစားခ်က္ကို သူ႔အေပၚထားေသာ ကြ်န္မရဲ ႔ သံသယနွင္႔ တြန္းဖယ္ခဲ႔ေတာ႔သည္။

သူနွင္႔ ကြ်န္မရဲ ႔ ေဝးကြာၿခင္းတြင္ သူ႔တြင္လည္း အၿပစ္မရွိ။ နားလည္မႈ႔ဆိုတာ စကားသုံးလုံးနွင္႔ အလြန္ပင္ ခက္ခဲေသာ ပုစာၦတစ္ပုဒ္လည္း ၿဖစ္သည္။ သူနွင္႔ ကြ်န္မၾကား လိုက္မမွီနိုင္ေသာ အရာတစ္ခုလည္း ၿဖစ္ၿပန္သည္။ သူ႔ရဲ ႔ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကို အၾကြင္းမဲ႔ ပိုင္ဆိုင္လုိၿခင္းသည္လည္း ကြ်န္မရဲ ႔ သူ႔အေပၚထားေသာ တစ္ခုတည္းေသာ အတၱၿဖစ္သည္။ ေတာင္းဆိုဖို႔ရန္ ရွက္တတ္ေသာ ကြ်န္မရဲ ႔ အသံလိႈင္းေတြ ကြ်န္မရင္ထဲမွာပဲ ၿမည္ဟီးေနခဲ႔ေပမယ္႔ လူကဲခတ္မညံ႔ေသာ သူသည္ ကြ်န္မ မ်က္ဝန္းေတြကို ဖတ္ရႈ႔နားလည္နိုင္ပါလိမ္႔မည္။ သို႔ေပမယ္႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ မိန္းမသားမ်ားဆီမွ ဂရုစိုက္မႈ႔ကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုလိုခ်င္ေသာ သူ႔ကို ခ်စ္သူၿဖစ္ေသာ ကြ်န္မ ဘယ္လိုမွ နားလည္ေပးလို႔ မရနိုင္သည္မွာ အလြယ္ကူဆုံးေသာ သေဘာတရားၿဖစ္လိမ္႔မည္။ ရစ္ပတ္လာမည္႔ ၾကိဳးကို ၿငိတြယ္လာေအာင္ လက္ကမ္းတတ္ေသာ သူက ၿဖဴစင္မႈ႔အတြက္ ေရွာင္ရွားစရာ မလိုအပ္ဟု အေၾကာင္းၿပခ်က္အထပ္ထပ္နွင္႔။ ထိုအေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြကိုလည္း ကြ်န္မ နာနာက်င္က်င္ပင္ ၾကားနာေနတတ္ခဲ႔ၿပီ။ အခ်စ္မခံရေသာ သူသည္ အခ်စ္မ်ားစြာကို လိုအပ္သည္လား ကြ်န္မ မသိ။ ကြ်န္မတို႔နွစ္ေယာက္ရဲ ႔တံတိုင္းက တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္ၿခားလို႔သာ လာခဲ႔သည္။

မိန္းမတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထက္ၿမက္သည္ ၿဖစ္ေစ မွီခိုစရာ ရင္ခြင္တစ္ခုေတာ႔ လိုအပ္သည္သာ။ ကြ်န္မသည္လည္း မထက္ၿမက္ခဲ႔သလို သူ႔ကို ဘယ္တုန္းကမွ ရင္ေဘာင္တန္းဖို႔ပင္ စိတ္ကူး မရွိခဲ႔ပါ။ တခါတရံ လိုတာထက္ မိန္းမပိုဆန္ခ်င္ ဆန္ေနလိမ္႔ဦးမည္။ ကြ်န္မရဲ ႔ ယိုင္နဲ႔မႈ႔ေတြကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လ်က္နဲ႔ ဥပကၡာၿပဳနိုင္လြန္းေသာ သူသည္ ကြ်န္မအတြက္ ဝမ္းနည္းမႈ႔ ခံစားရသည္ဆိုတာ ရယ္စရာဟာသတစ္ပုဒ္ပင္။ အခက္အခဲေတြ ၿပီးမွ အဆင္ေၿပရဲ ႔လားဆိုေသာ စကားတစ္ခြန္းနွင္႔ ခ်စ္သူကို ကြ်န္မတစ္ဘဝလုံး ဘယ္လိုအားကုိးရမည္နည္း။ ဒီေမးခြန္းသည္ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ ရင္မဆိုင္ရဲေသာ ေမးခြန္းလည္း ၿဖစ္သည္။ နႈိင္းယွဥ္မႈ႔ေတြနွင္႔ ကြ်န္မ သူ႔ကို ခြဲမသြားခ်င္ပါ။ သို႔ေပမယ္႔ ကြ်န္မ သူ႔လက္ကိုတြဲ၍ ဘဝတိုက္ပြဲဝင္ရန္ မဝံ႔ခဲ႔သည္မွာ အရိုးရွင္းဆုံး အေၿဖတစ္ခုၿဖစ္ခဲ႔သည္။

"ခပ္ည႔ံည႔ံမိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ေရြးခ်ယ္မႈ႔မ်ဳိးပဲ"

သူ႔ရဲ ႔မွတ္ခ်က္ကို ကြ်န္မ အၿပဳံးမပ်က္ လက္ခံခဲ႔သည္။ လက္ထပ္ဖို႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ေရြးခ်ယ္မႈ႔က ညံ႔ဖ်င္းမႈ႔တစ္ခုတဲ႔လား။ ညံဖ်င္းမႈ႔တစ္ခု ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ သူမွ မဟုတ္လွ်င္ အိမ္ေထာင္မၿပဳေတာ႔ပါ ဟု သူၾကားေနက် သမားရိုးက်လိမ္လည္မႈ႔မ်ဳိးကို ကြ်န္မ မေပးနိုင္ခဲ႔ေလာက္ေအာင္ ညံ႔ဖ်င္းပါသည္။ သုိ႔ေပမယ္႔ မိုက္မဲမႈ႔တစ္ခုမဟုတ္ခဲ႔တာ ေသခ်ာလြန္းခဲ႔သည္။ ကြ်န္မဘဝမွာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုအရ လက္ထပ္ရန္အေၾကာင္းမရွိကို သူသိၿပီးၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မရဲ ႔ အားကိုးယုံၾကည္ၿခင္းေတြ၊ ကြ်န္မရဲ ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေတြ အတြက္ ထပ္တူခံစားေပးနိုင္မည္႔ရင္ခြင္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ၿခင္းသည္ မိုက္မဲမႈ႔တစ္ခုေတာ႔ မဟုတ္ခဲ႔ပါ။ ၊ သူ႔ကိုယ္သူ ေအာင္ၿမင္လြန္းသည္ဟု ထင္ေသာ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ကို လက္မတြဲဝံ႔သည္႔၊ လက္တြဲရန္လည္း ယုံၾကည္ခ်က္မရွိသည္႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သူနာၾကည္းေနမည္လား။ ဒါမွ မဟုတ္ သူစြန္႔ပစ္ခဲ႔ၿပီးတာေတာင္ ဘယ္လိုမွ ခြဲခြာသြားလိမ္႔မည္မဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ထားေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ ခံၿပင္းေနမလား ကြ်န္မ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ႔။

မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနေသာ သူနွင္႔ ကြ်န္မ အလယ္က ေကာ္ဖီခြက္ေတြေတာင္ ေအးစက္ကုန္ၾကၿပီ။ ေနာက္ဆုံးအေနနွင္႔ နႈတ္ဆက္ထြက္ခြာခ်ိန္ ကြ်န္မ တည္ၿငိမ္စြာ ၿပဳံးၿပလိုက္သည္။ သူသည္လည္း ရီေဝေသာ အၾကည္႔နွင္႔ ၿပဳံးၿပရန္ ၾကိဳးစားသည္။ သူ႔နႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြ လႈပ္ခတ္သြားေသာ္လည္း အၿပဳံးတစ္ခုေတာ႔ မၿဖစ္ခဲ႔။ ဒီလိုနာက်င္ေသာ အၿပဳံးေတြနွင္႔ ကြ်န္မ ၿပဳံးတတ္တာ သူ႔ခ်စ္သူဘဝကတည္းကဆိုတာ ကြ်န္မ အမွတ္ရလိုက္မိသည္။ သို႔ေပမယ္႔ ဒီတစ္ခါ ကြ်န္မ အၿပဳံးေတြ နာက်င္ေနေသးသည္လား၊ ေအးစက္ေနၿပီလားဆိုတာ ကြ်န္မ မေဝခြဲၿဖစ္ေတာ႔။ လိုလည္း မလိုအပ္ေတာ႔ဟု ေတြးေတာရင္း ကြ်န္မေၿခလွမ္းေတြက ရင္ဆိုင္တည္ေဆာက္ေတာ႔မည္႔ ဘဝသစ္တစ္ခုဆီသို႔။