ခေရပြင္႔ေလးမ်ား.. (ဇာတ္သိမ္း)

ဒုတိယနွစ္ ေမဂ်ာေတြ ခြဲေတာ႔ တင္႔ထက္က Commerce, ကြ်န္မနွင္႔ ၿမနႏၵာက Economics၊ မိုးကေတာ႔ Statistic။

"တင္႔ထက္ Commerce ယူတာက ဟုတ္ပါၿပီ။ နင္တို႔ နွစ္ေယာက္က ဘာလို႔ Economics ကို ေရြးခ်ယ္တာလဲ" မိုးရဲ ႔ အေမးကို ၿမနႏၵာက

"Economics နဲ႔ Commerce က ကြာၿခားခ်က္ေတြမ်ားတာ နင္တို႔ အသိပဲ. ငါက Public Policy ကို စိတ္၀င္စားတယ္ အဲဒါေၾကာင္႔ယူတာ"

"ငယ္ နင္ကေရာ"

"ငါလား. ငါက Accountant မလုပ္ခ်င္ဘူး. Economic Development ကို စိတ္၀င္စားတယ္။ ငါ ေနာက္ဆုံးနွစ္ စာတမ္းေရးရင္ေတာင္ ငါ Regional Development ကို ေရးမယ္ စဥ္းစားတယ္"

ကြ်န္မတို႔ အေၿဖစကားကို ၾကားေတာ႔ မိုးက သက္ၿပင္းခ်သည္။ မိုးက ကြန္ၿပဴတာ ဘာသာရပ္က လြဲလို႔ စိတ္မ၀င္စားဘူးဆိုတာ ကြ်န္မတို႔ သိေနေသာေၾကာင္႔ မိုးကို ဘာမွ ၿပန္ေမးမေနေတာ႔ပါ။

ေမဂ်ာေတြကြဲၿပီး သက္ဆိုင္ရာ အခန္းေတြမွာ ကိုယ္စီတက္ရေပမယ္႔ ကြ်န္မတို႔ ေလးေယာက္ မခြဲစတမ္း အၿမဲတတြဲတြဲ။
သို႔ေပမယ္႔ မိုးကေတာ႔ နွလုံးသားေရးရာ ၿပႆနာေတြနွင္႔ ေက်ာင္းပ်က္ရက္ေတြ မ်ားလာခဲ႔သည္။ ပထမဦးဆုံး အသည္းကြဲၿခင္းကို မိုးခံစားရခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္မတို႔ တစ္ေတြ ဘယ္လို ဘယ္ပုံအားေပးရမယ္မွန္း မသိ။ ေက်ာင္း မိန္းလမ္းမၾကီးရဲ ႔ ေဘး ေရနႈတ္ေၿမာင္း ေဘးမွာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ငိုေနတဲ႔ မိုးကို အားေပးဖို႔ စကားလုံး မရွိခဲ႔ပါ။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ မိုး ေက်ာင္းမတက္ေတာ႔။

ေက်ာင္းအပ္ရန္ ေနာက္ဆုံးသတ္မွတ္ထားေသာ ဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္။ နွစ္စ ေက်ာင္းဖြင္႔သည္႔ ဒီဇင္ဘာကတည္းက ေက်ာင္းအပ္ေလ႔ရွိေသာ ကြ်န္မတို႔ သုံးေယာက္ မိုး ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ သတိရလိုက္မိသည္က ေဖေဖာ္၀ါရီ လကုန္။ ေမာ္ကြန္းထိန္း ရုံးခန္းအထိ သြားၿပီး မိုးနွင္႔ အတူ ကြ်န္မတို႔ သုံးေယာက္ အသနားခံေပမယ္႔ မိုးတစ္ေယာက္ ဒုတိယနွစ္ ေက်ာင္း၀င္ခြင္႔ မရလိုက္ေတာ႔။ အခ်စ္တစ္ခုေၾကာင္႔လား။ ကြ်န္မတို႔ လို သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ ႔ ေပါ႔ဆမႈ႔ေၾကာင္႔လား။ မိုး ေက်ာင္းတစ္နွစ္ ေအာက္သြားခဲ႔သည္။ အတန္းခ်င္းလည္း မတူ၊ အခန္းခ်င္းလည္း မတူေတာ႔သည္႔ မိုးသည္ ကြ်န္မတို႔ ပုတီးကုန္းေလးထဲက ပထမဦးဆုံး ပဲ႔ေၾကြခဲ႔ေသာ ပုတီးေစ႔ေလး တစ္လုံးၿဖစ္ခဲ႔သည္။

"စာေမးပြဲနီးၿပီဟ..ငါ႔ကို စာရွင္းၿပဦး .. "
စာေမးပြဲ နီးရင္ ကြ်န္မတို႔ ဆုံရပ္က ၿမနႏၵာ တို႔ စိန္ဂြ်န္း အိမ္။ သုံးေယာက္ဆုံၿပီး စာလုပ္ၾကသည္ထက္ မုန္႔လုပ္စားသည္႔ အခ်ိန္က ပိုမ်ားသည္ဆုိရမည္။
အဓိက ဘာသာရပ္ေတြ မတူေသာ္လည္း Minor ၿဖစ္သည္႔ သခ်ာၤဘာသာကေတာ႔ အတူတူပင္။ ဒါေၾကာင္႔ တင္႔ထက္ကို ကြ်န္မ စာရွင္းၿပခိုင္းၿခင္းရယ္။ တင္႔ထက္ကလည္း မၿငီးမၿငဴ ရွင္းၿပေပးပါသည္။

"ဒါက ဒီလိုလုပ္လိုက္ေတာ႔ ဒီအေၿဖထြက္လာတယ္" လက္ညႈိး ဟိုေထာက္ ဒီေထာက္နွင္႔ သခ်ာၤကို မတြက္ၿပဘဲ ရွင္းၿပေနေသာ တင္႔ထက္ကို ၾကည္႔ရင္း ကြ်န္မ ရယ္ခ်င္လာသည္.။

"ၿမနႏၵာ. လုပ္ဦး သူက ဒီက ဒီလိုဆိုေတာ႔ ငါလည္း ဘာကို နားလည္ရမယ္မွန္း မသိေတာ႔ဘူး" ဒီေတာ႔ ၿမနႏၵာက ဆရာမပီသစြာပဲ စာရွင္းၿပေပးေတာ႔သည္။ ထုံးစံအတိုင္း စာလုပ္တာက နည္းနည္း။ စကားမ်ားတာက မ်ားမ်ား။

"စာကို ၿမန္ၿမန္ ၿပီးေအာင္လုပ္ . ၿပီးရင္ လွည္းတန္းသြားမယ္. ကန္ေဘာင္သြားထိုင္ရေအာင္"

ကန္ေဘာင္ကို သြားထိုင္တိုင္း ကြ်န္မ မိုးကို သတိရေနမိသည္။ တခါ ကြ်န္မနဲ႔ မိုး ထိုင္ေနတာကို အတြဲမွတ္ၿပီး ေခ်ာင္းတဲ႔ သူက ရွိေသး။ အဲဒီေန႔က မိုးက ရွပ္အက်ီၤနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၀တ္ထားၿပီး ကြ်န္မ ပုခုံးေပၚ လက္တင္ထားေတာ႔လည္း ထင္ခ်င္စရာ။ မိုးက အသာေနဆိုတဲ႔ ပုံစံမ်ဳိးနွင္႔ ကြ်န္မကို အတင္းဖက္ထားသည္။ ေနာက္မွ အတြဲေခ်ာင္းတဲ႔ သူလည္း ကြ်န္မတို႔ ရယ္သံကို ၾကားမွ တမင္တကာ စေနမွန္း သိၿပီး ေၿပးေတာ႔သည္။ အတိတ္အေၾကာင္းေတြ ေတြးမိေတာ႔ မိုးကို ၿပန္သတိရရင္း ၿပဳံးၿဖစ္သည္။ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ကေတာ႔ ၀တၱရားမပ်က္ ေလညွင္းနဲ႔ အတူ ေစာင္႔ၾကိဳေနရွာသည္။

တစ္ရက္ေတာ႔ တင္႔ထက္ မ်က္နွာမႈန္ကုပ္ကုပ္နွင္႔ ကြ်န္မတို႔ အတန္းထဲ ေရာက္လာခဲ႔သည္။

"တင္႔ထက္ ဘာၿဖစ္လို႔လဲ."

"ဒီလိုပါပဲဟာ. ငါက နင္တို႔နဲ႔ ေနတာမ်ားေတာ႔ အတန္းေတြ လြတ္တယ္ေလ. ဒီေတာ႔ စာကူးရေအာင္ စာအုပ္ဌားေတာ႔ ဦးေနွာက္ေဖာက္အစားမခံနိုင္ဘူးဆိုၿပီး စာအုပ္မဌားဘူးေလ. အဲဒါ စိတ္တိုလာတာ"

"ေၾသာ္ ကေလးစိတ္ေတြပဲ ရွိေသးလို႔ေနမွာေပါ႔ဟာ စိတ္ထဲမထားနဲ႔" ၿမနႏၵာက ေၿပာရာေၿပေၾကာင္းေၿပာသည္။

"နင္တို႔ မသိလို႔. ငါ အတန္းထဲမွာ အထီးက်န္ဆန္တယ္ဟ. သူတို႔ေၿပာတာ အက်ီေတြ. လက္၀တ္လက္စား ဘယ္ေလာက္တန္တယ္ဆိုတာေတြ. ငါမွ စိတ္မ၀င္စားတာ.ငါက အက်ီဆိုရင္ ၀တ္စရာပဲ. စားစရာဆို စားဖို႔ပဲ. ဇီဇာခ်ဲ႔ေနတာကို မၾကိဳက္ဘူး. ဒီေတာ႔ ငါက သီးသန္႔ ၿဖစ္ေနတာ. ေက်ာင္းတက္ရတာ နင္တို႔နဲ႔ ေတြ႔မွ ေပ်ာ္ေတာ႔တယ္. "

ဟုတ္ပါသည္။ တင္႔ထက္က အလွအပ မေၿပာနွင္႔။ အေရာင္ဆိုလွ်င္ေတာင္ တြဲစပ္၀တ္ရမယ္မွန္းကို စိတ္မ၀င္စားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပင္။ ကြ်န္မတို႔ ေလးေယာက္တည္းတြင္ေတာ႔ (ကြ်န္မတို႔အတြက္ေတာ႔) ခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဇီဇာအေၾကာင္ဆုံး ဟု ဆိုရေပမည္။ အတန္းထဲမွာ မေပ်ာ္ေတာ႔ေသာ တင္႔ထက္ကေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ ရွိရာ Eco အခန္းမွာသာ အေနမ်ားရင္း လက္ခ်ာေတြ လြတ္ရင္း ကူးရင္းနဲ႔ပဲ သံသရာလည္ေနေတာ႔သည္။

ဒီလိုနွင္႔ သုံးနွစ္တာ ကာလဆိုတာလည္း အခ်ိန္ရထားနွင္႔အတူ တရိပ္ရိပ္ၿဖတ္သန္းလို႔။ ေနာက္ဆုံးနွစ္ ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္တာ႔ တင္႔ထက္နွင္႔ ၿမနႏၵာက Qualified ၀င္သည္။ သူတို႔ Master ဆက္တက္ေတာ႔ ကြ်န္မက ေယာင္လည္လည္ ရွိေနဆဲ။ ေနာက္တစ္နွစ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ကာလမွာပဲ တင္႔ထက္က ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ႔။ Master နွစ္နွစ္မွာ တစ္နွစ္ထဲ က်န္ေတာ႔၍ ၿပီးဆုံးေအာင္ ဆက္တက္ဖို႔ တိုက္တြန္းေသာ္လည္း လက္မခံေတာ႔။

"ငယ္ ငါ႔ကို တင္မိုးလြင္ ေမာ္ဒယ္သင္တန္း လိုက္အပ္ေပးစမ္းပါ."
"ေဟ တင္႔ထက္ နင္ ရူးမ်ားသြားၿပီလား. နင္က ေမာ္ဒယ္သင္တန္း တက္မယ္???"

ကြ်န္မနွင္႔ ၿမနႏၵာက တအံ႔တၾသ။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ (၃၉) လမ္းမွာေနေသာ တင္႔ထက္က Asia Plaza က တင္မိုးလြင္ ေမာ္ဒယ္သင္တန္းကို အိမ္ေနရင္း ဂါ၀န္အစုတ္နွင္႔ သြားတက္သည္ဆိုတာကိုေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ မအံ႔ၾသေတာ႔ပါ။ ေက်ာင္းထက္ ပိုအၿမင္က်ယ္ေသာ. အလွအပကို အၿမတ္တနိုး ရွာေဖြေနၾကေသာ သူမ်ား အလယ္မွာ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းေလး ေဒါင္းေယာင္မေဆာင္နိုင္ေသာ က်ီးၿဖစ္ေနမွာပဲ စိုးရိမ္ေနမိေတာ႔သည္။ Model သင္တန္းၿပီးလို႔ တစခန္းထတာက Designer သင္တန္း တက္ခ်င္သည္ဆိုတာပဲ ၿဖစ္သည္။ အေရာင္ကိုေတာင္ လွပေအာင္ တြဲစပ္ ၀တ္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ Designer အၿဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းၿပဳမည္ဆိုေတာ႔ စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းေနေပမယ္႔ တင္႔ထက္ရဲ ႔ စိတ္အားထက္သန္မႈ႔ကို ကြ်န္မ တို႔ မတားၿဖစ္ခဲ႔ပါ။ ဒီလိုနွင္႔ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းေရြးခ်ယ္မႈ႔ေတြမွာ ကြ်န္မတို႔ တြဲလက္ေတြ မၿဖဳတ္ေပမယ္႔ ခြဲခဲ႔ရၾကသည္။

အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ႔ အလွအပကို စိတ္မ၀င္စားေသာ တင္႔ထက္က ေအာင္ၿမင္ေသာ Designer သင္တန္း တည္ေထာင္ထားသလို Tutor လုပ္မည္ ဆိုေသာ ၿမနႏၵာကေတာ႔ NGO အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု ဖြဲ႔စည္းလို႔။ ေယာက်ာၤးေလးဆန္ေသာ မိုးက အိမ္ေထာင္ရွင္မၾကီး ၿဖစ္လို႔။ ေနာက္ဆုံး Accountant မလုပ္ခ်င္ခဲ႔ေသာ Regional Development ကို စိတ္၀င္စားေသာ ကြ်န္မက ကိုယ္႔ေနရပ္မွာေတာင္ တိုးတက္ေအာင္မလုပ္နုိင္ဘဲ ေရၿခားေၿမၿခားမွာ Accountant ၿဖစ္လို႔။ ထိုသို႔ပင္ ဘ၀က ေမွ်ာ္မွန္းထားသလို ၿဖစ္ခြင္႔ ရခ်င္မွလည္း ရခဲ႔လိမ္႔မည္။ တခါတေလမွာ အပင္ဟာ ပန္းပြင္႔ေၾကြမွာစိုးလို႔ မပြင္႔ရဲဘဲ မရွိၾကသလို ယုံၾကည္ရာ အိပ္မက္ဆိုတာလည္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာစိုး၍ မမက္ဘဲ ေနလို႔ေတာ႔ မရ။ ကြ်န္မတို႔ အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ႔ၾကသည္။ ထိုအိပ္မက္ေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ ႔ ေ၀ခဲ႔ေသာ ပန္းေတြ ၿဖစ္သလို ေၾကြခဲ႔ရင္လည္း ဘယ္ေနရာေဒသေရာက္ေရာက္ ခေရပန္းေလးေတြ အၿဖစ္ ေမႊးပ်ံ႔ေနဦးမယ္ဆိုတာ ။

"ၿပီးပါၿပီ"

***ဇူးငယ္***